พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7 หน้าที่ 289

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7
<< | หน้าที่ 289 | >>

๓. งดปาติโมกข์เพราะทิฏฐิวิบัติมีมูล

๔. งดปาติโมกข์เพราะอาชีววิบัติมีมูล

นี้เป็นการงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๔ อย่าง

{๔๗๗} การงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๕ อย่าง คือ

๑. งดปาติโมกข์เพราะอาบัติปาราชิกไม่มีมูล

๒. งดปาติโมกข์เพราะอาบัติสังฆาทิเสสไม่มีมูล

๓. งดปาติโมกข์เพราะอาบัติปาจิตตีย์ไม่มีมูล

๔. งดปาติโมกข์เพราะอาบัติปาฏิเทสนียะไม่มีมูล

๕. งดปาติโมกข์เพราะอาบัติทุกกฏไม่มีมูล

นี้เป็นการงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๕ อย่าง

{๔๗๘} การงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๕ อย่าง คือ

๑. งดปาติโมกข์เพราะอาบัติปาราชิกมีมูล

๒. งดปาติโมกข์เพราะอาบัติสังฆาทิเสสมีมูล

๓. งดปาติโมกข์เพราะอาบัติปาจิตตีย์มีมูล

๔. งดปาติโมกข์เพราะอาบัติปาฏิเทสนียะมีมูล

๕. งดปาติโมกข์เพราะอาบัติทุกกฏมีมูล

นี้เป็นการงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๕ อย่าง

{๔๗๙} การงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๖ อย่าง คือ

๑. งดปาติโมกข์เพราะสีลวิบัติไม่มีมูลที่ภิกษุไม่ได้ทำ

๒. งดปาติโมกข์เพราะสีลวิบัติไม่มีมูลที่ภิกษุทำ

๓. งดปาติโมกข์เพราะอาจารวิบัติไม่มีมูลที่ภิกษุไม่ได้ทำ

๔. งดปาติโมกข์เพราะอาจารวิบัติไม่มีมูลที่ภิกษุทำ