พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7 หน้าที่ 288

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7
<< | หน้าที่ 288 | >>

{๔๗๒} การงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๒ อย่าง คือ

๑. งดปาติโมกข์เพราะสีลวิบัติมีมูล

๒. งดปาติโมกข์เพราะอาจารวิบัติมีมูล

นี้เป็นการงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๒ อย่าง

{๔๗๓} การงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๓ อย่าง คือ

๑. งดปาติโมกข์เพราะสีลวิบัติไม่มีมูล

๒. งดปาติโมกข์เพราะอาจารวิบัติไม่มีมูล

๓. งดปาติโมกข์เพราะทิฏฐิวิบัติไม่มีมูล

นี้เป็นการงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๓ อย่าง

{๔๗๔} การงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๓ อย่าง คือ

๑. งดปาติโมกข์เพราะสีลวิบัติมีมูล

๒. งดปาติโมกข์เพราะอาจารวิบัติมีมูล

๓. งดปาติโมกข์เพราะทิฏฐิวิบัติมีมูล

นี้เป็นการงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๓ อย่าง

{๔๗๕} การงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๔ อย่าง คือ

๑. งดปาติโมกข์เพราะสีลวิบัติไม่มีมูล

๒. งดปาติโมกข์เพราะอาจารวิบัติไม่มีมูล

๓. งดปาติโมกข์เพราะทิฏฐิวิบัติไม่มีมูล

๔. งดปาติโมกข์เพราะอาชีววิบัติไม่มีมูล

นี้เป็นการงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๔ อย่าง

{๔๗๖} การงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๔ อย่าง คือ

๑. งดปาติโมกข์เพราะสีลวิบัติมีมูล

๒. งดปาติโมกข์เพราะอาจารวิบัติมีมูล