พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 2 หน้าที่ 223

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 2
<< | หน้าที่ 223 | >>

{๒๕๓}อุปสัมบันไม่ต้องการจะด่า ไม่ต้องการจะสบประมาท ไม่ต้องการจะทำให้ อนุปสัมบันเก้อเขิน แต่ต้องการจะเล่น กล่าวอย่างนี้ว่า “พวกเราไม่ใช่คนจัณฑาล คนจักสาน นายพราน ช่างรถ คนเทขยะ” ฯลฯ



“พวกเราไม่ใช่บัณฑิต เป็นคนฉลาด เป็นนักปราชญ์ เป็นพหูสูต เป็นธรรมกถึก พวกเราไม่มีทุคติ หวังได้แต่สุคติเท่านั้น” ต้องอาบัติทุพภาสิตทุก ๆ คำพูด



ภิกษุต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ

{๒๕๔} [๓๕] ๑. ภิกษุมุ่งอรรถ

๒. ภิกษุมุ่งธรรม

๓. ภิกษุมุ่งพร่ำสอน

๔. ภิกษุวิกลจริต

๕. ภิกษุผู้มีจิตฟุ้งซ่าน

๖. ภิกษุผู้กระสับกระส่ายเพราะเวทนา

๗. ภิกษุต้นบัญญัติ