พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7 หน้าที่ 162

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7
<< | หน้าที่ 162 | >>

ระหว่างทางท่านอนาถบิณฑิกคหบดีได้ชักชวนประชาชนสร้างอาราม

พระผู้มีพระภาคทรงอนุญาตนวกรรมในกรุงเวสาลี

เรื่องพวกภิกษุฉัพพัคคีย์ล่วงหน้ารีบไปจองเสนาสนะ

เรื่องใครควรได้ภัตอันเลิศ ทรงแสดงติตติริยพรหมจรรย์

ทรงแสดงบุคคลที่ไม่ควรไหว้ ๑๐ จำพวก

เรื่องพวกอันเตวาสิกของพวกภิกษุฉัพพัคคีย์จับจองเสนาสนะ

เรื่องประชาชนตกแต่งที่นั่งที่นอนสูงใหญ่ในละแวกบ้าน

ตกแต่งเตียงตั่งยัดนุ่น

พระผู้มีพระภาคเสด็จกรุงสาวัตถี

อนาถบิณฑิกคหบดีถวายอาราม

เกิดเหตุการณ์วุ่นวายในโรงอาหาร

พวกภิกษุฉัพพัคคีย์บังคับภิกษุเป็นไข้ให้ย้ายที่

พวกภิกษุฉัพพัคคีย์ยึดเอาที่นอนดี ๆ

กีดกันอาสนะไว้โดยอ้างเลิศ

พวกภิกษุสัตตรสวัคคีย์ซ่อมแซมวิหารอยู่จำพรรษาในที่นั้น

ภิกษุปรึกษากันว่าใครจะพึงจัดแจงให้ภิกษุถือเสนาสนะ

ภิกษุเจ้าหน้าที่จัดแจงให้ถือเสนาสนะปรึกษากันว่า

ควรให้ถือเสนาสนะอย่างไร

พระผู้มีพระภาคทรงอนุญาตให้แจกตามจำนวนที่นอน

ตามจำนวนวิหาร ตามจำนวนบริเวณ

ทรงอนุญาตให้แจกส่วนเพิ่มอีก เมื่อไม่ปรารถนาก็อย่าให้

พวกภิกษุให้ภิกษุอยู่นอกสีมาถือเสนาสนะ

พวกภิกษุหวงเสนาสนะไว้ตลอดเวลา

ทรงแสดงการให้ถือเสนาสนะ ๓ อย่าง

ท่านพระอุปนันทศากยบุตรจองเสนาสนะ

พระผู้มีพระภาคทรงพรรณนาคุณแห่งพระวินัย