พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7 หน้าที่ 161

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7
<< | หน้าที่ 161 | >>

ทรงอนุญาตดินปนแกลบ ดินละเอียด ยางไม้

แป้งเปียก ดินปนแกลบ แป้งเมล็ดพันธุ์ผักกาด

ขี้ผึ้งเหลว แป้งหนาเกินไป ทรงอนุญาตให้ใช้ผ้าเช็ดออก

พื้นหยาบ สีดำไม่เกาะติด ทรงอนุญาตให้ใส่ดินปนแกลบ

ทำให้สีดำเกาะติด ทรงอนุญาตยางไม้ น้ำฝาด

เรื่องพวกภิกษุฉัพพัคคีย์ให้ช่างเขียนภาพจิตรกรรม

เรื่องวิหารมีพื้นที่ต่ำ เรื่องดินที่ถมพังทะลาย

เรื่องภิกษุขึ้นลงลำบาก เรื่องภิกษุขึ้นลงพลัดตกลงมา

เรื่องวิหารมีพื้นเป็นลานโล่ง

ทรงอนุญาตกั้นฝาครึ่งหนึ่ง ทรงอนุญาตห้องภายใน ๓ ชนิด

ทรงอนุญาตให้กั้นห้องไว้ด้านหนึ่งในวิหารเล็ก

เรื่องเชิงฝาวิหารชำรุด ฝาผนังวิหารถูกฝนสาด

เรื่องงูตกจากหลังคามุ่งหญ้าลงมาที่คอของภิกษุ

ท่านตกใจร้องเสียงลั่น ทรงอนุญาตไม้เดือยติดฝา

ราวจีวร ระเบียงกับแผงเลื่อนฝาค้ำ

เรื่องทรงอนุญาตราวสำหรับยึดขึ้นหอฉัน

ผงหญ้าที่มุงหอฉันดังกล่าวในหนหลังตกเกลื่อน

ภิกษุปูจีวรบนพื้นดินกลางแจ้ง

น้ำดื่มถูกแดดจึงร้อน ทรงอนุญาตศาลาน้ำดื่ม

ไม่มีภาชนะสำหรับตักน้ำ

เรื่องวิหารไม่มีรั้วล้อม ซุ้มประตูไม่มี บริเวณเป็นโคลนตม

ทรงอนุญาตศาลาไฟ เรื่องอารามไม่มีรั้วล้อม

ซุ้มประตูดังกล่าวในหนหลังไม่มี ทรงอนุญาตปูนขาว

เรื่องอนาถบิณฑิกคหบดีมีศรัทธาไปป่าสีตวัน เห็นธรรมแล้ว

กราบทูลนิมนต์พระผู้มีพระภาคพร้อมกับภิกษุสงฆ์

ไปจำพรรษา ณ กรุงสาวัตถี