พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 6 หน้าที่ 104

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 6
<< | หน้าที่ 104 | >>

{๒๑๗} ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่เห็นว่าเป็นอาบัติแก่ภิกษุ ผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ อีกอย่างหนึ่ง คือ

๑. ไม่ต้องอาบัติที่เป็นเหตุให้ถูกสงฆ์ลงอุกเขปนียกรรมเพราะไม่เห็นว่า เป็นอาบัติอีก

๒. ไม่ต้องอาบัติอื่นทำนองเดียวกัน

๓. ไม่ต้องอาบัติที่เลวทรามกว่านั้น

๔. ไม่ตำหนิกรรม

๕. ไม่ตำหนิภิกษุผู้ทำกรรม

ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่เห็นว่าเป็นอาบัติแก่ภิกษุ ผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้แล (๑๐)



{๒๑๘} ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่เห็นว่าเป็นอาบัติแก่ภิกษุ ผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ อีกอย่างหนึ่ง คือ

๑. ไม่ยินดีการกราบไหว้ของปกตัตตภิกษุ

๒. ไม่ยินดีการลุกรับของปกตัตตภิกษุ

๓. ไม่ยินดีการประนมมือของปกตัตตภิกษุ

๔. ไม่ยินดีสามีจิกรรมของปกตัตตภิกษุ

๕. ไม่ยินดีการนำอาสนะมาให้ของปกตัตตภิกษุ

ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่เห็นว่าเป็นอาบัติแก่ภิกษุ ผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้แล (๑๕)