พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 6 หน้าที่ 102

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 6
<< | หน้าที่ 102 | >>

ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์ไม่พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่เห็นว่าเป็นอาบัติแก่ ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้แล (๒๕)



{๒๑๓} ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์ไม่พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่เห็นว่าเป็นอาบัติแก่ ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ อีกอย่างหนึ่ง คือ

๑. ใช้เครื่องนุ่งห่มอย่างคฤหัสถ์ ๒. ใช้เครื่องนุ่งห่มอย่างเดียรถีย์

๓. คบพวกเดียรถีย์ ๔. ไม่คบพวกภิกษุ

๕. ไม่ศึกษาสิกขาบทของภิกษุ

ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์ไม่พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่เห็นว่าเป็นอาบัติแก่ ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้แล (๓๐)



{๒๑๔} ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์ไม่พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่เห็นว่าเป็นอาบัติแก่ ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ อีกอย่างหนึ่ง คือ

๑. อยู่ในอาวาสที่มีเครื่องมุงเดียวกันกับปกตัตตภิกษุ

๒. อยู่ในสถานที่มิใช่อาวาสที่มีเครื่องมุงบังเดียวกันกับปกตัตตภิกษุ

๓. อยู่ในอาวาสหรือสถานที่มิใช่อาวาสที่มีเครื่องมุงบังเดียวกันกับปกตัตตภิกษุ

๔. เห็นปกตัตตภิกษุแล้วไม่ลุกจากอาสนะ

๕. รุกรานปกตัตตภิกษุทั้งข้างในหรือข้างนอกวิหาร

ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์ไม่พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่เห็นว่าเป็นอาบัติแก่ ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้แล (๓๕)



{๒๑๕} ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์ไม่พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่เห็นว่าเป็นอาบัติแก่ ภิกษุผู้ประกอบด้วยองค์ ๘ อีกอย่างหนึ่ง คือ