พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 4 หน้าที่ 120

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 4
<< | หน้าที่ 120 | >>

๓. มีความละอายอย่างยิ่งในอาจารย์

๔. มีความเคารพอย่างยิ่งในอาจารย์

๕. มีความหวังดีอย่างยิ่งในอาจารย์

ภิกษุทั้งหลาย อันเตวาสิกผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้ ไม่ควรที่จะถูก ประณาม

ภิกษุทั้งหลาย อันเตวาสิกผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เมื่ออาจารย์ไม่ประณาม ย่อมมีโทษ เมื่อประณามย่อมไม่มีโทษ คือ

๑. ไม่มีความรักอย่างยิ่งในอาจารย์

๒. ไม่มีความเลื่อมใสอย่างยิ่งในอาจารย์

๓. ไม่มีความละอายอย่างยิ่งในอาจารย์

๔. ไม่มีความเคารพอย่างยิ่งในอาจารย์

๕. ไม่มีความหวังดีอย่างยิ่งในอาจารย์

ภิกษุทั้งหลาย อันเตวาสิกผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้ เมื่ออาจารย์ ไม่ประณาม ย่อมมีโทษ เมื่อประณามย่อมไม่มีโทษ

ภิกษุทั้งหลาย อันเตวาสิกผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เมื่ออาจารย์ประณาม ย่อมมีโทษ เมื่อไม่ประณาม ย่อมไม่มีโทษ คือ

๑. มีความรักอย่างยิ่งในอาจารย์

๒. มีความเลื่อมใสอย่างยิ่งในอาจารย์

๓. มีความละอายอย่างยิ่งในอาจารย์

๔. มีความเคารพอย่างยิ่งในอาจารย์

๕. มีความหวังดีอย่างยิ่งในอาจารย์

ภิกษุทั้งหลาย อันเตวาสิกผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้ เมื่ออาจารย์ประณาม ย่อมมีโทษ เมื่อไม่ประณาม ย่อมไม่มีโทษ