พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 2 หน้าที่ 177

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 2
<< | หน้าที่ 177 | >>

จีวรยังไม่ได้สละ ภิกษุสำคัญว่าสละแล้ว ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์

จีวรยังไม่สูญหาย ภิกษุสำคัญว่าสูญหายแล้ว ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์

จีวรยังไม่ฉิบหาย ภิกษุสำคัญว่าฉิบหายแล้ว ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์

จีวรยังไม่ถูกไฟไหม้ ภิกษุสำคัญว่าถูกไฟไหม้แล้ว ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์

จีวรยังไม่ถูกชิงเอาไป ภิกษุสำคัญว่าถูกโจรชิงเอาไปแล้ว อยู่ปราศ ต้องอาบัติ นิสสัคคิยปาจิตตีย์ เว้นไว้แต่ภิกษุได้สมมติ



ภิกษุไม่ได้สละจีวรเป็นนิสสัคคีย์ ใช้สอย ต้องอาบัติทุกกฏ

จีวรหย่อนกว่า ๖ ราตรี ภิกษุสำคัญว่าเกินแล้ว ต้องอาบัติทุกกฏ

จีวรหย่อนกว่า ๖ ราตรี ภิกษุไม่แน่ใจ ต้องอาบัติทุกกฏ

จีวรหย่อนกว่า ๖ ราตรี ภิกษุสำคัญว่าหย่อนกว่า ใช้สอย ไม่ต้องอาบัติ



ภิกษุต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ

{๑๖๘} [๖๕๖] ๑. ภิกษุอยู่ปราศ ๖ ราตรี

๒. ภิกษุอยู่ปราศหย่อนกว่า ๖ ราตรี

๓. ภิกษุอยู่ปราศ ๖ ราตรี แล้วกลับมาคามสีมาแล้วจากไป

๔. ภิกษุถอนผ้าภายใน ๖ ราตรี

๕. ภิกษุสละให้ภายใน ๖ ราตรี

๖. ภิกษุที่มีจีวรสูญหายภายใน ๖ ราตรี

๗. ภิกษุที่มีจีวรฉิบหายภายใน ๖ ราตรี

๘. ภิกษุที่มีจีวรถูกไฟไหม้ภายใน ๖ ราตรี