พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 2 หน้าที่ 120

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 2
<< | หน้าที่ 120 | >>

ต่าง ๆ สิ่งของนี้ของกระผมเป็นนิสสัคคีย์ กระผมสละสิ่งของนี้แก่ท่าน” ครั้นสละ แล้วพึงแสดงอาบัติ

ภิกษุผู้รับพึงรับอาบัติแล้วคืนสิ่งของที่เธอสละให้ด้วยกล่าวว่า “กระผมคืน สิ่งของนี้ให้แก่ท่าน”





{๑๑๕} [๕๙๖] เป็นการซื้อขาย ภิกษุสำคัญว่าเป็นการซื้อขาย ต้องอาบัตินิสสัคคิย ปาจิตตีย์

เป็นการซื้อขาย ภิกษุไม่แน่ใจ ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์

เป็นการซื้อขาย ภิกษุสำคัญว่าไม่ได้เป็นการซื้อขาย ต้องอาบัตินิสสัคคิย ปาจิตตีย์



ไม่ได้เป็นการซื้อขาย ภิกษุสำคัญว่าเป็นการซื้อขาย ต้องอาบัติทุกกฏ

ไม่ได้เป็นการซื้อขาย ภิกษุไม่แน่ใจ ต้องอาบัติทุกกฏ

ไม่ได้เป็นการซื้อขาย ภิกษุสำคัญว่าไม่ได้เป็นการซื้อขาย ไม่ต้องอาบัติ



ภิกษุต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ

{๑๑๖} [๕๙๗] ๑. ภิกษุถามราคา

๒. ภิกษุบอกกัปปิยการก

๓. ภิกษุกล่าวว่า “เรามีของนี้ แต่เราต้องการของนี้ และนี้”

๔. ภิกษุวิกลจริต

๕. ภิกษุต้นบัญญัติ