พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 8 หน้าที่ 57

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 8 หน้าที่ 57

ตอบ : ทรงปรารภภิกษุชาวเมืองอาฬวี

ถาม : เพราะเรื่องอะไร

ตอบ : เพราะเรื่องที่ภิกษุชาวเมืองอาฬวีรู้อยู่ว่าน้ำมีสิ่งมีชีวิต รดหญ้าหรือดิน

ในสัปปาณกสิกขาบทนั้น มี ๑ พระบัญญัติ บรรดาสมุฏฐานแห่งอาบัติ ๖ สมุฏฐาน เกิดด้วยสมุฏฐาน ๓ สมุฏฐาน ฯลฯ





{๘๑} ๑. ภูตคามสิกขาบท ว่าด้วยการพรากภูตคาม

๒. อัญญวาทกสิกขาบท ว่าด้วยการกล่าวกลบเกลื่อน

๓. อุชฌาปนกสิกขาบท ว่าด้วยการกล่าวให้เพ่งโทษ

๔. ปฐมเสนาสนสิกขาบท ว่าด้วยเสนาสนะข้อที่ ๑

๕. ทุติยเสนาสนสิกขาบท ว่าด้วยเสนาสนะข้อที่ ๒

๖. อนุปขัชชสิกขาบท ว่าด้วยการเข้าไปแทรกแซง

๗. นิกกัฑฒนสิกขาบท ว่าด้วยการฉุดลากออก

๘. เวหาสกุฏิสิกขาบท ว่าด้วยกุฎีชั้นลอย

๙. มหัลลกวิหารสิกขาบท ว่าด้วยการสร้างวิหารใหญ่

๑๐. สัปปาณกสิกขาบท ว่าด้วยสิ่งมีชีวิต





{๘๒} [๗๔] ถาม : พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ผู้ทรงรู้ ทรงเห็น ทรงบัญญัติปาจิตตีย์แก่ภิกษุผู้ไม่ได้รับแต่งตั้ง สั่งสอนภิกษุณีทั้งหลาย ณ ที่ไหน