พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 8 หน้าที่ 9

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 8 หน้าที่ 9

{๗} ปาราชิกสิกขาบทที่ ๑ ว่าด้วยการเสพเมถุนธรรม

ปาราชิกสิกขาบทที่ ๒ ว่าด้วยการถือเอาสิ่งของที่เจ้าของไม่ได้ให้

ปาราชิกสิกขาบทที่ ๓ ว่าด้วยการพรากกายมนุษย์

ปาราชิกสิกขาบทที่ ๔ ว่าด้วยการกล่าวอวดอุตตริมนุสสธรรม

ปาราชิก ๔ สิกขาบทเหล่านี้เป็นมูลแห่งการตัดขาด

(ขาดจากความเป็นภิกษุ) อย่างไม่ต้องสงสัย





{๘} [๗] พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น ผู้ทรงรู้ ทรงเห็น ทรงบัญญัติสังฆาทิเสสแก่ภิกษุผู้พยายามทำน้ำอสุจิให้เคลื่อน ณ ที่ไหน ทรงปรารภ ใคร เพราะเรื่องอะไร

ในสุกกวิสัฏฐิสิกขาบทที่ ๑ นั้น มีพระบัญญัติ พระอนุบัญญัติ อนุปปันนบัญญัติ สัพพัตถบัญญัติ ปเทสบัญญัติ สาธารณบัญญัติ อสาธารณบัญญัติ เอกโตบัญญัติ อุภโตบัญญัติอยู่หรือ

บรรดาปาติโมกขุทเทส ๕ อุทเทส สุกกวิสัฏฐิสิกขาบทนั้นจัดเข้าในอุทเทสไหน นับเนื่องในอุทเทสไหน มาสู่อุทเทสโดยอุทเทสไหน

บรรดาวิบัติ ๔ อย่าง เป็นวิบัติอย่างไหน

บรรดากองอาบัติ ๗ กอง เป็นกองอาบัติไหน

บรรดาสมุฏฐานแห่งอาบัติ ๖ สมุฏฐาน เกิดด้วยสมุฏฐานเท่าไร

บรรดาอธิกรณ์ ๔ อย่าง เป็นอธิกรณ์อย่างไหน

บรรดาสมถะ ๗ อย่าง ระงับด้วยสมถะเท่าไร