พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7 หน้าที่ 310

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7
<< | หน้าที่ 310 | >>

การงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๘ อย่าง

การงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๘ อย่าง

การงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๙ อย่าง

การงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๙ อย่าง

การงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๑๐ อย่าง

การงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๑๐ อย่าง

ภิกษุงดปาติโมกข์เพราะวิบัติ ๔ อย่าง คือ สีลวิบัติ

อาจารวิบัติ ทิฏฐิวิบัติ และอาชีววิบัติ

(ที่ชอบธรรมและไม่ชอบธรรม)

ภิกษุงดปาติโมกข์เพราะอาบัติ ๕ กอง คือ ปาราชิก

สังฆาทิเสส ปาจิตตีย์ ปาฏิเทสนียะ และทุกกฏ

(ที่ชอบธรรมและไม่ชอบธรรม)

ภิกษุงดปาติโมกข์เพราะวิบัติ ๖ คือ สีลวิบัติ

อาจารวิบัติและทิฏฐิวิบัติที่ภิกษุทำและไม่ได้ทำ

(ที่ชอบธรรมและไม่ชอบธรรม)

ภิกษุงดปาติโมกข์เพราะอาบัติ ๗ กอง คือ ปาราชิก

สังฆาทิเสส ถุลลัจจัย ปาจิตตีย์ ปาฏิเทสนียะ ทุกกฏและ

ทุพภาสิต(ที่ชอบธรรมและไม่ชอบธรรม)

ภิกษุงดปาติโมกข์ เพราะวิบัติ ๘ คือ สีลวิบัติ

อาจารวิบัติ ทิฏฐิวิบัติและอาชีววิบัติ ที่ภิกษุทำและไม่ได้ทำ

(ที่ชอบธรรมและไม่ชอบธรรม)

ภิกษุงดปาติโมกข์เพราะวิบัติ ๙ วิธี คือ เพราะสีลวิบัติ

อาจารวิบัติ ทิฏฐิวิบัติ ที่ภิกษุทำ ไม่ได้ทำ ทั้งที่ทำและไม่ได้ทำ

(ที่ชอบธรรมและไม่ชอบธรรม)

พระผู้มีพระภาคตรัสแก่ผู้รู้ตามความเป็นจริงอย่างนี้

ภิกษุงดปาติโมกข์มีลักษณะ ๑๐ คือ