พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7 หน้าที่ 293

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7
<< | หน้าที่ 293 | >>

๘. งดปาติโมกข์เพราะทิฏฐิวิบัติมีมูลที่ภิกษุทำ

๙. งดปาติโมกข์เพราะทิฏฐิวิบัติมีมูลที่ภิกษุทั้งทำและไม่ได้ทำ

นี้เป็นการงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๙ อย่าง

{๔๘๗} การงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๑๐ อย่าง คือ

๑. ภิกษุผู้เป็นปาราชิกไม่นั่งอยู่ในบริษัทนั้น

๒. ถ้อยคำปรารภผู้เป็นปาราชิกมิได้ค้างอยู่

๓. ภิกษุผู้บอกคืนสิกขาไม่นั่งอยู่ในบริษัทนั้น

๔. ถ้อยคำปรารภผู้บอกคืนสิกขามิได้ค้างอยู่

๕. ภิกษุร่วมสามัคคีที่ชอบธรรม

๖. ไม่ค้านสามัคคีที่ชอบธรรม

๗. ถ้อยคำปรารภการค้านสามัคคีที่ชอบธรรมไม่ค้างอยู่

๘. ภิกษุที่มีผู้เห็น มีผู้ได้ยิน และมีผู้นึกสงสัยเพราะสีลวิบัติ ไม่มีอยู่

๙. ภิกษุที่มีผู้เห็น มีผู้ได้ยิน และมีผู้นึกสงสัยเพราะอาจารวิบัติ ไม่มีอยู่

๑๐. ภิกษุที่มีผู้เห็น มีผู้ได้ยิน และมีผู้นึกสงสัยเพราะทิฏฐิวิบัติ ไม่มีอยู่

นี้เป็นการงดปาติโมกข์ไม่ชอบธรรม ๑๐ อย่าง

{๔๘๘} การงดปาติโมกข์ชอบธรรม ๑๐ อย่าง คือ

๑. ภิกษุผู้เป็นปาราชิกนั่งอยู่ในบริษัทนั้น

๒. ถ้อยคำปรารภผู้เป็นปาราชิกได้ค้างอยู่

๓. ภิกษุผู้บอกคืนสิกขานั่งอยู่ในบริษัทนั้น

๔. ถ้อยคำปรารภผู้บอกคืนสิกขาได้ค้างอยู่

๕. ภิกษุไม่เข้าร่วมสามัคคีที่ชอบธรรม

๖. ภิกษุค้านสามัคคีที่ชอบธรรม

๗. ถ้อยคำปรารภการค้านสามัคคีที่ชอบธรรมค้างอยู่