พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7 หน้าที่ 267

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 7
<< | หน้าที่ 267 | >>

ถ้าอันเตวาสิกเป็นไข้ พึงพยาบาลจนตลอดชีวิต พึงรอจนกว่าอันเตวาสิกนั้น จะหาย

ภิกษุทั้งหลาย นี้คือวัตรในพวกอันเตวาสิกทั้งหลายสำหรับอาจารย์ทั้งหลาย โดยที่อาจารย์ทั้งหลายต้องประพฤติชอบในพวกอันเตวาสิกทั้งหลาย







{๔๔๖} ภิกษุอาคันตุกะสวมรองเท้า กั้นร่ม คลุมศีรษะ

พาดจีวรบนศีรษะเข้าไปอาราม ใช้น้ำดื่มล้างเท้า

ไม่ไหว้ภิกษุผู้อยู่ประจำในอาวาสผู้แก่พรรษา

ไม่ต้อนรับด้วยเสนาสนะ งูตกลงมา ภิกษุผู้มีศีลตำหนิ

พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติว่า ภิกษุอาคันตุกะจะเข้าอาราม

พึงถอดรองเท้า ลดร่ม ลดจีวรลงบ่า ไม่ต้องรีบเข้าอาราม

พึงสังเกตว่า ผู้อยู่ประจำในอาวาสประชุมกันที่ไหน

เก็บบาตรจีวรไว้ด้านหนึ่ง ถืออาสนะที่เหมาะสม

ถามถึงน้ำดื่ม น้ำใช้ พึงล้างเท้า

เช็ดรองเท้าด้วยผ้าแห้งก่อนแล้วเช็ดด้วยผ้าเปียกทีหลัง

อภิวาทภิกษุผู้อยู่ประจำในอาวาสผู้มีพรรษามากกว่า

ให้ภิกษุผู้อยู่ประจำในอาวาสผู้มีพรรษาน้อยกว่าอภิวาท

ถามเสนาสนะทั้งที่มีและไม่มีภิกษุ

ถามถึงโคจรคามและอโคจรคาม ตระกูลเสกขสมมติ

ที่ถ่ายอุจจาระปัสสาวะ น้ำดื่มน้ำใช้ ไม้เท้า

กติกาสงฆ์ที่ตั้งไว้ว่า ควรเข้าออกเวลาไหน

พึงรอสักครู่ วิหารรกพึงชำระให้สะอาด