พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 6 หน้าที่ 279

@vinayo

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 6
<< | หน้าที่ 279 | >>

ภิกษุนั้นเข้าหาอาบัติเดิม และพึงให้สโมธานปริวาสเพื่ออาบัติตัวก่อน บรรดาอาบัติ ตามที่ปิดไว้แก่ภิกษุนั้น (๓๒๑-๔๐๐)

สมูลายสโมธานปริวาสจตุสตะ จบ


๗. ปริมาณาทิวารอัฏฐกะ


ว่าด้วยวาระอาบัติมีจำนวนนับได้เป็นต้น ๘ กรณี


{๕๕๔} [๑๘๐] ภิกษุทั้งหลาย ก็ ในกรณีนี้ ภิกษุต้องอาบัติสังฆาทิเสสหลายตัว มี

จำนวนนับได้ ไม่ได้ปิดไว้แล้วสึก ฯลฯ

มีจำนวนนับไม่ได้ ไม่ได้ปิดไว้แล้วสึก ฯลฯ

อาบัติมีชื่ออย่างเดียวกัน ไม่ได้ปิดไว้แล้วสึก ฯลฯ

อาบัติมีชื่อต่าง ๆ กัน ไม่ได้ปิดไว้แล้วสึก ฯลฯ

อาบัติเป็นสภาคกัน ไม่ได้ปิดไว้แล้วสึก ฯลฯ

อาบัติไม่เป็นสภาคกัน ไม่ได้ปิดไว้แล้วสึก ฯลฯ

อาบัติกำหนดได้ ไม่ได้ปิดไว้แล้วสึก ฯลฯ

กระจายไป ไม่ได้ปิดไว้แล้วสึก ฯลฯ (พึงให้พิสดารเหมือนในตอนต้น)

ปริมาณาทิวารอัฏฐกะ จบ


๘. เทฺวภิกขุวารเอกาทสกะ


ว่าด้วยวาระการให้มานัตแก่ภิกษุ ๒ รูป ๑๑ กรณี


{๕๕๕} [๑๘๑] ภิกษุ ๒ รูป ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ภิกษุเหล่านั้นมีความเห็นในอาบัติ สังฆาทิเสสว่าเป็นอาบัติสังฆาทิเสส รูปหนึ่งปิดไว้ รูปหนึ่งไม่ปิดไว้ รูปใดปิดไว้ สงฆ์