พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 6 หน้าที่ 149

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 6
<< | หน้าที่ 149 | >>

๑. ต้องอาบัติที่เป็นเหตุให้ถูกสงฆ์ลงอุกเขปนียกรรมเพราะการไม่สละ ทิฏฐิบาปอีก

๒. ต้องอาบัติอื่นทำนองเดียวกัน

๓. ต้องอาบัติที่เลวทรามกว่านั้น

๔. ตำหนิกรรม

๕. ตำหนิภิกษุผู้ทำกรรม

ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์ไม่พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่สละทิฏฐิบาปแก่ภิกษุ ผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้แล

ฯลฯ



{๓๑๔} ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์ไม่พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่สละทิฏฐิบาปแก่ภิกษุ ผู้ประกอบด้วยองค์ ๘ คือ

๑. งดอุโบสถแก่ปกตัตตภิกษุ

๒. งดปวารณาแก่ปกตัตตภิกษุ

๓. ทำการไต่สวน

๔. เริ่มอนุวาทาธิกรณ์

๕. ขอโอกาสภิกษุอื่น

๖. โจทภิกษุอื่น

๗. ให้ภิกษุอื่นให้การ

๘. ชักชวนกันก่อความทะเลาะ

ภิกษุทั้งหลาย สงฆ์ไม่พึงระงับอุกเขปนียกรรม เพราะไม่สละทิฏฐิบาปแก่ภิกษุ ผู้ประกอบด้วยองค์ ๘ เหล่านี้แล