พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 5 หน้าที่ 256

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 5
<< | หน้าที่ 256 | >>

๕. ถวายแก่สงฆ์ทั้ง ๒ ฝ่าย(คือภิกษุสงฆ์และภิกษุณีสงฆ์) ๖. ถวายแก่สงฆ์ผู้จำพรรษาแล้ว

๗. ถวายเจาะจง ๘. ถวายแก่บุคคล

ที่ชื่อว่า ถวายแก่สีมา ได้แก่ ภิกษุที่อยู่ในสีมามีจำนวนเท่าใด ภิกษุเหล่านั้น พึงแบ่งกัน

ที่ชื่อว่า ถวายตามกติกา ได้แก่ อาวาสจำนวนมาก มีลาภเสมอกัน คือ เมื่อ ทายกถวายในวัดหนึ่งชื่อว่าเป็นอันถวายทุกวัด

ที่ชื่อว่า ถวายในที่จัดภิกษาหาร ได้แก่ ทายกทำสักการะเป็นประจำแก่สงฆ์ ในที่ใด ถวายในที่นั้น

ที่ชื่อว่า ถวายแก่สงฆ์ ได้แก่ สงฆ์อยู่พร้อมหน้ากันแบ่ง

ที่ชื่อว่า ถวายแก่สงฆ์ ๒ ฝ่าย ได้แก่ ภิกษุแม้จะมีอยู่เป็นจำนวนมาก แต่มี ภิกษุณีอยู่รูปเดียว พึงให้ฝ่ายละครึ่ง ภิกษุณีแม้จะมีอยู่เป็นจำนวนมาก แต่มีภิกษุอยู่ รูปเดียว พึงให้ฝ่ายละครึ่ง

ที่ชื่อว่า ถวายแก่สงฆ์ผู้จำพรรษาแล้ว ได้แก่ ภิกษุมีจำนวนเท่าใดอยู่จำพรรษา แล้วในอาวาสนั้น ภิกษุเหล่านั้นพึงแบ่งกัน

ที่ชื่อว่า ถวายเจาะจง ได้แก่ ถวายเฉพาะข้าวต้ม ภัตตาหาร ของเคี้ยว จีวร เสนาสนะ หรือเภสัช

ที่ชื่อว่า ถวายแก่บุคคล ได้แก่ ถวายด้วยกล่าวว่า “เราถวายจีวรผืนนี้แก่ภิกษุ ชื่อนี้”