พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 5 หน้าที่ 227

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 5
<< | หน้าที่ 227 | >>

๓. เห็นความฝันเลวทราม ๔. เทวดาไม่รักษา

๕. น้ำอสุจิเคลื่อน

ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุที่จำวัดหลับขาดสติสัมปชัญญะ มีโทษ ๕ อย่างนี้แล



ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุที่จำวัดหลับมีสติตั้งมั่น มีสัมปชัญญะ มีอานิสงส์ ๕ อย่าง คือ

๑. หลับเป็นสุข

๒. ตื่นเป็นสุข

๓. ไม่เห็นความฝันเลวทราม

๔. เทวดารักษา

๕. น้ำอสุจิไม่เคลื่อน

ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุที่จำวัดหลับมีสติตั้งมั่น มีสัมปชัญญะ มีอานิสงส์ ๕ อย่างนี้แล

ภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตผ้ารองนั่งเพื่อรักษากาย รักษาจีวร รักษาเสนาสนะ



สมัยนั้น ผ้ารองนั่งมีขนาดเล็กเกินไป ป้องกันเสนาสนะได้ไม่หมด

ภิกษุทั้งหลายจึงนำเรื่องนี้ไปกราบทูลพระผู้มีพระภาคให้ทรงทราบ

พระผู้มีพระภาครับสั่งว่า “ภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้ทำผ้าปูนอนใหญ่ได้ ตามที่ภิกษุต้องการ”



{๑๕๗} [๓๕๔] สมัยนั้น ท่านพระเพลัฏฐสีสะผู้เป็นพระอุปัชฌาย์ของท่านพระอานนท์ อาพาธเป็นโรคฝีดาษ ผ้านุ่งห่มเกรอะกรังติดตัวเพราะน้ำเหลือง พวกภิกษุเอาน้ำ ชุบผ้าเหล่านั้นแล้วค่อย ๆ ดึงออกมา