พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 4 หน้าที่ 329

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 4 หน้าที่ 329

... พักอยู่ ๒-๓ วัน หลีกไปด้วยสัตตาหกรณียะ กลับมาภายใน ๗ วัน ภิกษุทั้งหลาย วันเข้าพรรษาหลังของภิกษุนั้นปรากฏ และภิกษุนั้นไม่ต้องอาบัติเพราะ รับคำ

ภิกษุทั้งหลาย อนึ่ง ในกรณีนี้ ภิกษุรับคำไว้ว่าจะเข้าจำพรรษาในวันเข้า พรรษาหลัง ภิกษุนั้นไปอาวาสนั้นทำอุโบสถกรรม ถึงวันแรม ๑ ค่ำ จึงเข้าวิหาร จัดเสนาสนะ ตั้งน้ำฉันน้ำใช้ กวาดบริเวณ อีก ๗ วัน จะครบ ๔ เดือน อันเป็นวัน ที่ดอกโกมุทบาน มีกิจจำต้องทำหลีกไป ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุนั้นจะกลับมาอาวาสนั้น หรือไม่กลับมาก็ตาม วันเข้าพรรษาหลังของภิกษุนั้นปรากฏ และภิกษุนั้นไม่ต้อง อาบัติเพราะรับคำ







{๒๒๓} เรื่องทรงอนุญาตให้ภิกษุเข้าจำพรรษา

เรื่องทรงอนุญาตให้ภิกษุเข้าพรรษาในฤดูฝน

เรื่องประเภทแห่งวันเข้าพรรษา

เรื่องพระฉัพพัคคีย์เที่ยวจาริกในระหว่างพรรษา

เรื่องปรับอาบัติทุกกฏแก่ภิกษุผู้ไม่เข้าพรรษา

เรื่องจงใจเดินผ่านอาวาส เรื่องการเลื่อนกาลฝน

เรื่องอุบาสกสร้างวิหารเป็นต้นถวาย

เรื่องภิกษุเป็นไข้เป็นต้น เรื่องมารดา บิดา พี่ชาย น้องชาย

พี่สาวน้องสาว ญาติ และบุรุษผู้อาศัยอยู่กับภิกษุเป็นไข้

เรื่องวิหารทรุดโทรม เรื่องสัตว์ร้ายเบียดเบียน เรื่องงูเบียดเบียน

เรื่องพวกโจรเบียดเบียน เรื่องปีศาจรบกวน

เรื่องหมู่บ้านถูกไฟไหม้ เรื่องเสนาสนะถูกไฟไหม้