พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 4 หน้าที่ 289

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 4
<< | หน้าที่ 289 | >>

{๒๐๔} เรื่องปริพาชกอัญเดียรถีย์ เรื่องพระเจ้าพิมพิสารจอมทัพมคธรัฐ

เรื่องภิกษุประชุมนั่งนิ่ง เรื่องทรงอนุญาตให้กล่าวธรรมในวันประชุม

เรื่องพระผู้มีพระภาคทรงหลีกเร้นอยู่ในที่สงัด

เรื่องยกพระปาติโมกข์ขึ้นแสดงทุกวัน

เรื่องทรงอนุญาตให้ยกพระปาติโมกข์ขึ้นแสดงปักษ์ละครั้ง

เรื่องพระฉัพพัคคีย์ยกพระปาติโมกข์ขึ้นแสดงในบริษัทเท่าที่มี

เรื่องทรงอนุญาตให้ยกพระปาติโมกข์ขึ้นแสดงแก่ภิกษุผู้พร้อมเพรียงกัน

เรื่องทรงอนุญาตความพร้อมเพรียงกำหนดเขตอาวาสเดียว

เรื่องมัททกุจฉิมฤคทายวัน เรื่องทรงอนุญาตให้สมมติสีมาและนิมิตสีมา

เรื่องสมมติสีมาใหญ่เกินขนาด เรื่องสมมตินทีปารสีมา

เรื่องยกพระปาติโมกข์ขึ้นแสดงตามบริเวณวิหาร

เรื่องสมมติโรงอุโบสถ ๒ แห่งในอาวาสเดียวกัน

เรื่องสมมติโรงอุโบสถเล็กเกินไป

เรื่องภิกษุผู้นวกะลงประชุมก่อน เรื่องกรุงราชคฤห์

เรื่องสมมติแดนไม่อยู่ปราศจากไตรจีวร

เรื่องสมมติสมานสังวาสสีมาก่อน

เรื่องถอนสมานสังวาสสีมาภายหลัง

เรื่องคามสีมาที่ไม่ได้สมมติ เรื่องอุทกุกเขปสีมาในแม่น้ำ

เรื่องอุทกุกเขปสีมาในสมุทร เรื่องอุทกุกเขปสีมาในชาตสระ

เรื่องสีมาสังกระกัน เรื่องสมมติสีมาทับสีมา

เรื่องประเภทแห่งวันอุโบสถ เรื่องประเภทการทำอุโบสถ

เรื่องประเภทแห่งปาติโมกขุทเทส

เรื่องทรงอนุญาตให้ยกพระปาติโมกข์ขึ้นแสดงโดยย่อเมื่อ

ชาวป่ามาพลุกพล่าน

เรื่องอันตราย ๑๐ ประการ

เรื่องทรงอนุญาตให้ภิกษุผู้เถระแสดงธรรมโดยไม่ต้องได้รับอาราธนา