พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 4 หน้าที่ 96

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 4
<< | หน้าที่ 96 | >>

๓. มีความละอายอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

๔. มีความเคารพอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

๕. มีความหวังดีอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

ภิกษุทั้งหลาย สัทธิวิหาริกผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้ ไม่ควรที่ จะถูกประณาม

ภิกษุทั้งหลาย สัทธิวิหาริกผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เมื่ออุปัชฌาย์ไม่ประณาม ย่อมมีโทษ เมื่อประณาม ย่อมไม่มีโทษ คือ

๑. ไม่มีความรักอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

๒. ไม่มีความเลื่อมใสอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

๓. ไม่มีความละอายอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

๔. ไม่มีความเคารพอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

๕. ไม่มีความหวังดีอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

ภิกษุทั้งหลาย สัทธิวิหาริกผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้ เมื่ออุปัชฌาย์ไม่ ประณาม ย่อมมีโทษ เมื่อประณาม ย่อมไม่มีโทษ

ภิกษุทั้งหลาย สัทธิวิหาริกผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เมื่ออุปัชฌาย์ประณาม ย่อมมีโทษ เมื่อไม่ประณาม ย่อมไม่มีโทษ คือ

๑. มีความรักอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

๒. มีความเลื่อมใสอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

๓. มีความละอายอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

๔. มีความเคารพอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

๕. มีความหวังดีอย่างยิ่งในอุปัชฌาย์

ภิกษุทั้งหลาย สัทธิวิหาริกผู้ประกอบด้วยองค์ ๕ เหล่านี้ เมื่ออุปัชฌาย์ ประณาม ย่อมมีโทษ เมื่อไม่ประณาม ย่อมไม่มีโทษ