พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 3 หน้าที่ 367

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 3
<< | หน้าที่ 367 | >>

{๔๕๘} [๑๑๙๖] คำว่า ก็ ... ใด คือ ผู้ใด ผู้เช่นใด ฯลฯ นี้ที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ก็ ... ใด

คำว่า ภิกษุณี มีอธิบายว่า ชื่อว่าภิกษุณี เพราะเป็นผู้ขอ ฯลฯ นี้ที่พระผู้มี พระภาคทรงประสงค์เอาว่า ภิกษุณี ในความหมายนี้

ที่ชื่อว่า เครื่องประดับของสตรี ได้แก่ เครื่องประดับศีรษะ เครื่องประดับ ลำคอ เครื่องประดับมือ เครื่องประดับเท้า เครื่องประดับสะเอว

คำว่า ใช้ คือ ภิกษุณีใช้แม้ครั้งเดียว ต้องอาบัติปาจิตตีย์



ภิกษุณีต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ

{๔๕๙} [๑๑๙๗] ๑. ภิกษุณีใช้เครื่องประดับของสตรีเพราะมีเหตุผลคืออาพาธ

๒. ภิกษุณีวิกลจริต

๓. ภิกษุณีต้นบัญญัติ