พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 3 หน้าที่ 130

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 3
<< | หน้าที่ 130 | >>

ไม่ใช่กระเทียม ภิกษุณีสำคัญว่าเป็นกระเทียม ฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ

ไม่ใช่กระเทียม ภิกษุณีไม่แน่ใจ ฉัน ต้องอาบัติทุกกฏ

ไม่ใช่กระเทียม ภิกษุณีสำคัญว่าไม่ใช่กระเทียม ฉัน ไม่ต้องอาบัติ



ภิกษุณีต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ

{๑๕๓} [๗๙๗] ๑. ภิกษุณีฉันกระเทียมเหลือง ๑

๒. ภิกษุณีฉันกระเทียมแดง

๓. ภิกษุณีฉันกระเทียมเขียว

๔. ภิกษุณีฉันกระเทียมต้นเดี่ยว

๕. ภิกษุณีฉันกระเทียมปรุงในแกง

๖. ภิกษุณีฉันกระเทียมปรุงในเนื้อ

๗. ภิกษุณีฉันกระเทียมเจียวน้ำมัน

๘. ภิกษุณีฉันกระเทียมปรุงในยำผักสด

๙. ภิกษุณีฉันกระเทียมปรุงในแกงอ่อม

๑๐. ภิกษุณีวิกลจริต

๑๑. ภิกษุณีต้นบัญญัติ



๑ กระเทียมชนิดอื่นๆ มีลักษณะต่างจากกระเทียมมาคธิกะ เฉพาะสีและเยื่อเท่านั้น (วิ.อ. ๒/๗๙๗/๔๘๘) แต่พระวินัยปิฎก ฉบับ “PALI TEXT SOCIETY กล่าวว่า คำว่า “กระเทียมเหลือง” หมายถึงหัวหอม “กระเทียมแดง” หมายถึงหัวผักกาด “กระเทียมเขียว” หมายถึงสมอเหลือง (ดู The Book of the Discipline Vol.III, PP ๒๔๕, PTS.)