พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 2 หน้าที่ 702

@vinayo

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 2
<< | หน้าที่ 702 | >>

สิกขาบทที่ ๑๐


เรื่องพระฉัพพัคคีย์


{๘๕๐} [๖๒๖] สมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อาราม ของอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี ครั้งนั้น พวกภิกษุฉัพพัคคีย์ฉันทำเสียงดัง จั๊บ ๆ ฯลฯ

พระบัญญัติ


๑๐. พึงทำความสำเหนียกว่า เราจักไม่ฉันทำเสียงดังจั๊บๆ

เรื่องพระฉัพพัคคีย์ จบ


สิกขาบทวิภังค์


ภิกษุไม่พึงฉันทำเสียงดังจั๊บ ๆ

ภิกษุใดไม่เอื้อเฟื้อ ฉันทำเสียงดังจั๊บ ๆ ต้องอาบัติทุกกฏ

อนาปัตติวาร


ภิกษุต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ

๑. ภิกษุไม่จงใจ ๒. ภิกษุไม่มีสติ

๓. ภิกษุผู้ไม่รู้ ๔. ภิกษุผู้เป็นไข้

๕. ภิกษุผู้มีเหตุขัดข้อง ๖. ภิกษุวิกลจริต

๗. ภิกษุต้นบัญญัติ

สิกขาบทที่ ๑๐ จบ


กพฬวรรคที่ ๕ จบ