พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 2 หน้าที่ 607

พระไตรปิฏกฉบับมจร. เล่มที่ 2
<< | หน้าที่ 607 | >>

บทภาชนีย์


ปาจิตตีย์


{๗๕๓} [๕๑๙] ภิกษุทำกล่องเข็มที่ตนทำค้างไว้ต่อจนสำเร็จด้วยตนเอง ต้องอาบัติ ปาจิตตีย์

ภิกษุใช้ผู้อื่นให้ทำกล่องเข็มที่ตนทำค้างไว้ต่อจนสำเร็จ ต้องอาบัติปาจิตตีย์

ภิกษุทำกล่องเข็มที่ผู้อื่นทำค้างไว้ต่อจนสำเร็จด้วยตนเอง ต้องอาบัติปาจิตตีย์

ภิกษุใช้ผู้อื่นให้ทำกล่องเข็มที่ผู้อื่นทำค้างไว้ต่อจนสำเร็จ ต้องอาบัติปาจิตตีย์

ทุกกฏ


ภิกษุทำเองหรือใช้ผู้อื่นให้ทำเพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่น ต้องอาบัติทุกกฏ

ภิกษุได้กล่องเข็มที่ผู้อื่นทำไว้มาใช้สอย ต้องอาบัติทุกกฏ

อนาปัตติวาร


ภิกษุต่อไปนี้ไม่ต้องอาบัติ คือ

{๗๕๔} [๕๒๐] ๑. ภิกษุทำลูกดุม

๒. ภิกษุทำตะบันไฟ

๓. ภิกษุทำลูกถวิน (ห่วงร้อยสายประคด)

๔. ภิกษุทำกลักยาตา

๕. ภิกษุทำไม้ป้ายยาตา

๖. ภิกษุทำฝักมีด

๗. ภิกษุทำกระบอกกรองน้ำ

๘. ภิกษุวิกลจริต

๙. ภิกษุต้นบัญญัติ

สูจิฆรสิกขาบทที่ ๔ จบ